در یک مقاله چه تعداد رفرنس باید ذکر شود؟
یک سوال عمومی بین محققان وجود دارد که ذکر چه تعداد رفرنس برای مقاله خوب است؟ تعداد رفرنس های مناسب جهت نگارش مقاله به عوامل مختلفی چون حیطه مورد بررسی، میزان چالش‌های موجود در آن حیطه، شرایط و ضوابطی که مجلات برای شما تعیین می‌کنند و موارد دیگر بستگی دارد. در این مطلب قصد آن داریم تا به سوال در یک مقاله چه تعداد رفرنس باید ذکر شود؟ پاسخی از دید پژوهشهای انجام شده در این حیطه ارایه کنیم. با وب سایت چاپ مقاله اوج دانش همراه باشید.
در یک مقاله چه تعداد رفرنس باید ذکر شود؟
در آغاز به نتایج پژوهشهای مختلف که توسط Staša Milojević جمع‌آوری شده است اشاره می‌کنیم. Staša Milojević با بررسی پژوهشی‌هایی که در سه رشته اکولوژی، ریاضی و روبوتیک، و اقتصاد انجام گرفته بود این نتیجه گیری را انجام داد:
– رشته اکولوژی (بوم شناسی): بالاترین تعداد رفرنسها ۵۸ عدد
– رشته ریاضی و روبوتیک: سقف رفرنسها ۲۸ عدد
– رشته اقتصاد: سقف رفرنسها ۳۲ عدد
گالی هالوی به بررسی ۶۳ مجله برتر پرداخت و نتایج زیر را درباره تعداد رفرنسهای مختلف در رشته‌های زیر ارایه داد:
– تعداد متوسط رفرنسها برای هر مقاله در رشته‌های علوم اجتماعی، فیزیک، نجوم، و هنر و علوم انسانی (arts & humanities) حدود ۵۴ رفرنس بود.
– مقالاتی که در حیطه‌های سلامت و پزشکی کمترین تعداد رفرنسها یعنی ۸ تا ۱۷ رفرنس را شامل می‌شدند.
– مقالاتی که در حیطه ریاضی و مهندسی نوشته شده بودند حدود ۲۹ رفرنس را شامل می‌شدند.
مقالاتی که در حوزه بیوشیمی و ژنتیک و سایر علوم بیولوژی نگارش شده بودند حدود ۵۱ رفرنس را شامل می‌شدند.
بایدها و نبایدها در استفاده از رفرنسها
برای ذکر رفرنس در مقاله برخی بایدها و نبایدهای بسیار مهم وجود دارد که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.
– مراقب باشید تا یک رفرنس را دوبار در فرهست رفرنسها ذکر نکنید. وقتی رفرنسها به ترتیب الفبا ذکر می‌گردند کشف رفرنسهای تکرای ساده‌تر می‌شود اما وقتی از روشهای دیگر رفرنس هی استفاده میکنید که بر حسب حروف الفبا نیست، امکان دارد رفرنسی را دوبار ذکر نمایید که بدین خاطر حتماً چک کنید.
– به صورت مکرر در رفرنسها به مقالات خود اشاره نکیند. احتمال دارد قبل از نگارش مقاله جدید، شما چندین مقاله در همین حیطه سابقاً نوشته اید. ذکر تمامی آنها در مقاله جدید نه تنها امتیازی برای شما محسوب نمی‌شود بلکه از دید داوران مجله و خوانندگان آن حس مثبتی به وجود نمی‌آورد. شما می‌توانید به یک یا دو مقاله مهم قبلی خود اشاره کنید.
– در ذکر رفرنسهای قدیمی بسیار مراقب باشید. در مقاله‌ای که نگارش میکنید می‌بایست ۸۵ درصد از مقالاتی که در ۵ سال اخیز نگارش شده استفاده کنید.
– سعی کنید در انتهای پاراگراف بدون ارایه توجیه مناسب چندین رفرنس ارایه نکنید. برخی از محققان اولین پاراگراف خود را وقتی شروع می‌نمایند هنگام اتمام آن پارارگراف ۴ یا ۵ رفرنس را ذکر می‌کنند. چنین کاری اشتباه است. اگر شما قبلاً مرتبط بودن این رفرنسها را به موضوع مقاله خود توضیح داده‌اید و اگر آن رفرنس ها را ذکر کردید حداقل مطمئن باشید که قبلاً درباره ارتباط پژوهشهای آنها به پژوهش خود توضیحی ارایه داده اید.
– از علمی بودن و قابل استناد بودن رفرنسهای مورد استفاده خود مطمئن شوید. مطالبی که در وبلاگها و وب سایتها و یا موارد مشابه می‌آید چندان قابل استنناد نیستند مگر انکه آن وب سایت ها معروفیت جهانی داشته باشند مانند وب سایت سازمان ملل، سازمان غذا و دارو و موارد مشابه.
– زمانیکه در ادبیات پژوهش خود به برخی از پژوهشای قبلی به عنوان وجود یک شکاف پژوهشی اشاره میکنید مطمئن گردید که آن پژوهش در واقع منعکس کننده همان تعارض یا شکاف باشد. برخی از نویسندگان مقاله همین که موضوعی را مشابه می‌بینند در مقاله خود آن را به عنوان شاهد وجود تعارض و شکاف ارایه می‌دهند غافل از اینکه چنین چیزی در آن مقاله ارایه نشده است.
– در مقالاتی که روش انجام انها به صورت کیفی است، ممکن است تعداد رفرنسهای شما کمتر باشد.
– در نهایت، بیاد داشته باشید که یک مقاله معمولاً بیشترین رفرنسها را در بخش مقدمه و بحث و نتیجه‌گیری دارد.
لینکهای مفید دیگر را نیز مطالعه کنید.
بسیار ممنون از مطالب خوبتون